Nieuw Zeeland zit er al op!
Blijf op de hoogte en volg Kiko
08 November 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Alweer het laatste verslag vanuit het mooie Nieuw Zeeland. Wat zijn die 6 weken voorbij gevlogen! Hopelijk voelt dat voor jullie ook zo ;).
M'n laatste week viel eigenlijk een beetje tegen. De laatste avond Queenstown was wel echt te leuk en te grappig. Wat een bizarre avond hebben wij beleeft. Even in het kort: mijn paspoort was in een kroeg waar ik niet was. En na veel pogingen om binnen te komen is het me dan toch gelukt. Ik raakte aan de praat met 4 Kiwi's (nieuw zeelanders) en zij vertelden wat over cricket en op een of andere manier hebben ze mij zover gekregen dat ik een videoboodschap heb ingesproken voor een of ander cricketteam. Ik moest zeggen: Ik kom uit Nederland, maar als ik in Nieuw Zeeland ben support ik .... (De naam van dat team, maar die weet ik niet meer) En we werden de kroeg, waar ik eerst niet inkwam omdat m'n paspoort daar al was en ik niet, uitgezet omdat een van de twee jongens waarmee ik uitwas het grappig vond om op de rug van een opgezette beer te springen die naast de bar stond. Nou dan weet je wel hoe laat het is.
Na een onwijs korte nacht moest ik afscheid nemen van Guy omdat mijn bus weer verder ging en hij bleef nog een paar dagen in Queenstown. Dit vonden we allebei echt heel erg. We hadden bijna 4 weken samen gereisd en hadden zoveel plezier samen. Eenmaal buiten bleek de buschauffeur die ik de afgelopen dagen had, weer mijn chauffeur te zijn. Dus ik baalde flink, want ze was echt vreselijk. Die dag zijn we naar Mt Cook gereden. Mt Cook is de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Toen we daar aankwamen werd tegen ons gezegd dat we binnen moesten blijven en niet mochten wandelen want het was te gevaarlijk. Het regende flink en er stond een storm. Dit betekende dat we opgesloten zaten in het hostel. Gelukkig had ik wel leuke kamergenoten en was ik zo moe van afgelopen nacht dat ik vroeg ben gaan slapen.
Op 3 november reden we door naar Rangitata. Ik begon Guy en Cintha toch wel echt te missen. De groep in de bus was niet heel denderend en je merkt gewoon aan iedereen dat ze op het einde zijn van hun reis door Nieuw Zeeland, want vanaf nu ga je weer terug naar je beginpunt. De gezelligheid ging er een beetje van af. Gelukkig heb ik wel een heel leuk meisje Claudy ontmoet en met haar heb ik wel veel opgetrokken. In Rangitata regende het ook non-stop. Ik heb wel even een wandelingetje gemaakt want werd gek van het stilzitten. Wat erg leuk was aan dit hostel, was dat we hier stapelbedden hadden met drie bedden op elkaar. Ik had nog nooit zoiets gezien!
De volgende ochtend vertrok de bus al om 7 uur want er waren een aantal mensen die in Christchurch een vlucht moesten halen. Helaas konden we daardoor niet de stad zelf bezoeken. Dit had ik eigenlijk wel graag gedaan, want het is heel bijzonder om te zien hoe de stad weer wordt opgebouwd na de aardbeving van een paar jaar terug. Na het vliegveld reden we snel door naar Kaikoura. Dit ligt aan de westkust van het Zuidereiland. Hier heb ik een boottocht gemaakt zodat ik dolfijnen kon spotten. Het was echt zo leuk en mooi. De dolfijnen. Zwommen om de boot en sprongen uit het water. Echt helemaal geweldig. :) ik wilde hier eerst ook met ze gaan zwemmen maar een aantal mensen zeiden dat ik dat beter in Azië kan gaan doen, want daar is het water warmer en rustiger. Hier kwamen mensen al na 10 minuten het water uit omdat ze het zo koud hadden of omdat ze zo zeeziek waren. Ik ben heel blij dat ik hun advies opgevolgd heb.
Op woensdag 5 november zijn weer verder gereden. De buschauffeur is overigens een stuk leuker geworden. Ze vertelt veel leuke verhalen, is nu ook in voor grapjes en ze maakt leuke stops, waaronder deze ochtend. We zijn gestopt bij een zeehondenkolonie. We liepen via rotsen naar beneden en opeens was ik minder dan een meter verwijderd van een enorme zeehond. Best spannend maar ook zo gaaf. Daarna reden we door naar een parkeerplaats. Toen zei ze loop dit pad af en aan het einde gaan jullie iets bijzonders zien. Dus wij het pad afgelopen en na 5 minuten kwamen we bij een waterval en onderaan de waterval zwommen jonge zeehondjes. Dit was zo schattig en mooi. Daarna gingen we snel door naar het plaatsje Picton. Vanaf hier vertrekt de veerboot naar het Noordereiland. In Picton zag ik Picton Bakkerij. Dus ik dacht bakkerij en geen bakery? De eigenaar bleek een Nederlander te zijn. En toen zag ik dat ze pepernoten verkochten!! Die heb ik natuurlijk meteen ingeslagen. En ze waren heerlijk! Niet normaal. De boot vertrok later en deed er ook langer over. We zouden officieel om 17uur aankomen in Wellington, maar dit werd 19.30uur. In het hostel snel gegeten en gedoucht en toen de bar in. Dit had ik beter niet kunnen doen, want was vanmorgen ziek wakker geworden en voelde me nog steeds slecht.
De volgende ochtend vertrok de bus om half 7 richting Auckland. Dit was echt een te lange rit. In afstand is het 650km, maar daar doe je ruim 10 uur over. Ik was nog zieker wakker geworden, dus de reis was echt vreselijk. Ik heb veel geslapen, maar na een aantal uur wist niemand meer hoe die moest zitten. Ik snap niet dat er niet een stop is tussen Wellington en Auckland. Voor de buschauffeur is deze rit ook vreselijk. Uiteindelijk was ik rond 17.15 bij m'n hostel. Ik ben direct m'n bed ingedoken om wat uit te zieken. De volgende dag lekker al m'n kleding gewassen en m'n backpack ingepakt. Nog even een rondje door Auckland gelopen en de laatste souvenirs gekocht. Veel mensen vinden deze stad niks, maar ik vind het prachtig. Een mooie haven, leuke binnenstad, vriendelijke mensen en leuke parkjes.
Vandaag (8 november) heb ik om 10uur uitgecheckt en ik zit nu lekker bij de haven m'n blog te schrijven. Vanavond om 19uur vlieg ik naar Sydney. Hier staat Myriam op mij te wachten en gaat ons avontuur door Australië beginnen! Ik kijk er al helemaal naar uit.
Veel liefs vanuit het zonnige Auckland!
M'n laatste week viel eigenlijk een beetje tegen. De laatste avond Queenstown was wel echt te leuk en te grappig. Wat een bizarre avond hebben wij beleeft. Even in het kort: mijn paspoort was in een kroeg waar ik niet was. En na veel pogingen om binnen te komen is het me dan toch gelukt. Ik raakte aan de praat met 4 Kiwi's (nieuw zeelanders) en zij vertelden wat over cricket en op een of andere manier hebben ze mij zover gekregen dat ik een videoboodschap heb ingesproken voor een of ander cricketteam. Ik moest zeggen: Ik kom uit Nederland, maar als ik in Nieuw Zeeland ben support ik .... (De naam van dat team, maar die weet ik niet meer) En we werden de kroeg, waar ik eerst niet inkwam omdat m'n paspoort daar al was en ik niet, uitgezet omdat een van de twee jongens waarmee ik uitwas het grappig vond om op de rug van een opgezette beer te springen die naast de bar stond. Nou dan weet je wel hoe laat het is.
Na een onwijs korte nacht moest ik afscheid nemen van Guy omdat mijn bus weer verder ging en hij bleef nog een paar dagen in Queenstown. Dit vonden we allebei echt heel erg. We hadden bijna 4 weken samen gereisd en hadden zoveel plezier samen. Eenmaal buiten bleek de buschauffeur die ik de afgelopen dagen had, weer mijn chauffeur te zijn. Dus ik baalde flink, want ze was echt vreselijk. Die dag zijn we naar Mt Cook gereden. Mt Cook is de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Toen we daar aankwamen werd tegen ons gezegd dat we binnen moesten blijven en niet mochten wandelen want het was te gevaarlijk. Het regende flink en er stond een storm. Dit betekende dat we opgesloten zaten in het hostel. Gelukkig had ik wel leuke kamergenoten en was ik zo moe van afgelopen nacht dat ik vroeg ben gaan slapen.
Op 3 november reden we door naar Rangitata. Ik begon Guy en Cintha toch wel echt te missen. De groep in de bus was niet heel denderend en je merkt gewoon aan iedereen dat ze op het einde zijn van hun reis door Nieuw Zeeland, want vanaf nu ga je weer terug naar je beginpunt. De gezelligheid ging er een beetje van af. Gelukkig heb ik wel een heel leuk meisje Claudy ontmoet en met haar heb ik wel veel opgetrokken. In Rangitata regende het ook non-stop. Ik heb wel even een wandelingetje gemaakt want werd gek van het stilzitten. Wat erg leuk was aan dit hostel, was dat we hier stapelbedden hadden met drie bedden op elkaar. Ik had nog nooit zoiets gezien!
De volgende ochtend vertrok de bus al om 7 uur want er waren een aantal mensen die in Christchurch een vlucht moesten halen. Helaas konden we daardoor niet de stad zelf bezoeken. Dit had ik eigenlijk wel graag gedaan, want het is heel bijzonder om te zien hoe de stad weer wordt opgebouwd na de aardbeving van een paar jaar terug. Na het vliegveld reden we snel door naar Kaikoura. Dit ligt aan de westkust van het Zuidereiland. Hier heb ik een boottocht gemaakt zodat ik dolfijnen kon spotten. Het was echt zo leuk en mooi. De dolfijnen. Zwommen om de boot en sprongen uit het water. Echt helemaal geweldig. :) ik wilde hier eerst ook met ze gaan zwemmen maar een aantal mensen zeiden dat ik dat beter in Azië kan gaan doen, want daar is het water warmer en rustiger. Hier kwamen mensen al na 10 minuten het water uit omdat ze het zo koud hadden of omdat ze zo zeeziek waren. Ik ben heel blij dat ik hun advies opgevolgd heb.
Op woensdag 5 november zijn weer verder gereden. De buschauffeur is overigens een stuk leuker geworden. Ze vertelt veel leuke verhalen, is nu ook in voor grapjes en ze maakt leuke stops, waaronder deze ochtend. We zijn gestopt bij een zeehondenkolonie. We liepen via rotsen naar beneden en opeens was ik minder dan een meter verwijderd van een enorme zeehond. Best spannend maar ook zo gaaf. Daarna reden we door naar een parkeerplaats. Toen zei ze loop dit pad af en aan het einde gaan jullie iets bijzonders zien. Dus wij het pad afgelopen en na 5 minuten kwamen we bij een waterval en onderaan de waterval zwommen jonge zeehondjes. Dit was zo schattig en mooi. Daarna gingen we snel door naar het plaatsje Picton. Vanaf hier vertrekt de veerboot naar het Noordereiland. In Picton zag ik Picton Bakkerij. Dus ik dacht bakkerij en geen bakery? De eigenaar bleek een Nederlander te zijn. En toen zag ik dat ze pepernoten verkochten!! Die heb ik natuurlijk meteen ingeslagen. En ze waren heerlijk! Niet normaal. De boot vertrok later en deed er ook langer over. We zouden officieel om 17uur aankomen in Wellington, maar dit werd 19.30uur. In het hostel snel gegeten en gedoucht en toen de bar in. Dit had ik beter niet kunnen doen, want was vanmorgen ziek wakker geworden en voelde me nog steeds slecht.
De volgende ochtend vertrok de bus om half 7 richting Auckland. Dit was echt een te lange rit. In afstand is het 650km, maar daar doe je ruim 10 uur over. Ik was nog zieker wakker geworden, dus de reis was echt vreselijk. Ik heb veel geslapen, maar na een aantal uur wist niemand meer hoe die moest zitten. Ik snap niet dat er niet een stop is tussen Wellington en Auckland. Voor de buschauffeur is deze rit ook vreselijk. Uiteindelijk was ik rond 17.15 bij m'n hostel. Ik ben direct m'n bed ingedoken om wat uit te zieken. De volgende dag lekker al m'n kleding gewassen en m'n backpack ingepakt. Nog even een rondje door Auckland gelopen en de laatste souvenirs gekocht. Veel mensen vinden deze stad niks, maar ik vind het prachtig. Een mooie haven, leuke binnenstad, vriendelijke mensen en leuke parkjes.
Vandaag (8 november) heb ik om 10uur uitgecheckt en ik zit nu lekker bij de haven m'n blog te schrijven. Vanavond om 19uur vlieg ik naar Sydney. Hier staat Myriam op mij te wachten en gaat ons avontuur door Australië beginnen! Ik kijk er al helemaal naar uit.
Veel liefs vanuit het zonnige Auckland!
-
08 November 2014 - 06:48
Marlies:
Lieve Kiek,
Wow!! Wat heb je weer veel gezien en meegemaakt...
NZ kan van je bucketlist.mop naar je volgende avontuur.. Heel veel plezier met Myriam.
Dikke kus voor jullie beide...
Xxxx
-
08 November 2014 - 11:55
Margot:
Lieve stoere Kiekje,
En ik lees net het app-je dat je geland bent in Sydney en onderweg bent met Myriam naar het appartement. De tijd is omgevlogen ook voor ons thuisblijvers. Je verhalen en foto's vinden we heerlijk om te lezen en te zien. Ga nu in Australië weer net zo genieten en mooie dingen beleven! En laat ons vooral meegenieten. -
08 November 2014 - 13:14
Ria Hert:
Lieve Kiek,
Wat vond Rob het geweldig dat je met hem gefacetimed hebt voor zijn verjaardag!
Ik zie hierboven dat je inmiddels al geland bent in Sidney, weer een nieuw avontuur. Voor ons extra leuk om te lezen, omdat we er zelf ook zijn geweest.
Robs broer Martin belde net voor Robs verjaardag. Hij vroeg nog wanneer je nu komt. Ze hopen dat jullie de kerst daar vieren. Dat is gek hoor, aan de BBQ in de zon met de kerst! Je moet maar even aan ons laten weten of jullie nog steeds 22 december in de planning hebben.
Geniet van deze nieuwe etappe, we, fijn hè, dan jullie nu samen zijn.
Heel veel liefs, ook van Rob. -
08 November 2014 - 16:21
Loek:
Lieverd,
De tijd gaan inderdaad snel, ook hier voor de achterblijvers. Alhoewel ik heul erg uitkijk naar die bewuste 27 maart!
Altijd fijn om jouw verhalen te lezen
Ga weer enorm veel genieten van je volgende avontuur in Australië samen met Myr!
Liefs! -
12 November 2014 - 08:59
Belinda:
Lieve Kiek,
De tijd vliegt inderdaad, het lijkt of je nog maar net weg bent. Wat een geweldige verhalen allemaal. Ben benieuwd of je het ook zo fijn zult hebben in Australie (kan bijna niet anders).
Dikke zoen ! Belinda -
13 November 2014 - 14:12
Gerar:
Hallo Kieko,
Heerlijk en heel herkenbaar om je verhalen te lezen, ook de dagen die niet leuk zijn (veel regen en dan rondhangen) horen er ook bij. Bij Mt. Cook is mijn tent door een storm weggeblazen ik heb de nacht toen door gebracht in een trekkershut, de volgende bleek de hele camping onder gelopen te door al het water wat van de omringende bergen naar beneden stroomd.
Veel plezier in Aussie land. NZ zijn Kiwi,s Ausraliers zijn Dickers (gravers), heeft te maken met de gevangenen die vanuit Engeland naar Australien werden verbannen, deze moesten graafwerkzaamheden verrichten.
HAVE FUN
Gerard B -
13 November 2014 - 14:17
GERARD B.:
Kieko,
Sorry enige foutjes de grootste is dickers het moet zijn diggers.
Gerard -
13 November 2014 - 17:24
Betty:
Hallo Kiko,
ik loop wat achter met het lezen van je reisverslag, maar alles achter elkaar lezen is toch echt leuk. Wat maak je veel mee, mensen, natuur, dieren , meevallers en tegenvallers, alles hoort erbij.
Voor nu : heel veel plezier in jullie autoreis, hopelijk hebben jullie nu niet meer zulke koude nachten.
PS kan Myriam niet meer schrijven of zo ?
groetjes, Betty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
