De week van de bungeejump, kiwi spotten en ...

Daar ben ik weer!

Queenstown. Dit is dé uitgaansplaats en dé plek voor extreme sports van Nieuw Zeeland. Het lijkt heel erg op een skidorp. In de winter is dit ook het wintersportgebied en in de zomer komt iedereen hierheen voor de watersporten. De rest van het jaar zijn er niet veel locals te vinden. Ik heb besloten om hier 6 nachten te blijven. De eerste avond hebben we flink gefeest met de hele bus. Ook kwamen we weer allemaal mensen tegen uit eerdere bussen. Er werden wedstrijdjes gehouden in de bar en omdat we van Stray zijn kregen we de drankjes een stuk goedkoper. Altijd fijn.

In Queenstown heb ik veel leuke dingen gedaan. De eerste dag heb ik een gratis jazz festival bezocht. Dit is eigenlijk een beetje te vergelijken met de optredens die in het Vondelpark worden gegeven in de zomer. Was heel gezellig. Op zondag 26 oktober zijn Cintha en ik met een skilift een berg op gegaan. Hier hadden we echt zulk mooi uitzicht. Daarna zijn we met een ander skiliftje nog hoger de berg op gegaan en daar zijn we naar de luge gegaan. Dit is een soort Super Mario kartbaan. We moesten een helmpje op en zaten allebei in een zwart karretje. Deden we het stuur naar voren gaf je gas en naar achteren remde je. En met dat karretje raceten we over een parcours de berg af. Het was hilarisch. We hebben gehuild van het lachen.

Maandag 27 september. De wekker ging om half 9 en Guy, Cintha en ik sprongen uit bed want vandaag was dé dag. Dagen hadden we het er al over en maakten we elkaar gek met mogelijke enge scenario's. Ik heb het over de bungeejump. Tijdens het ontbijt waren de zenuwen nog ver te vinden bij ons. We hadden er alleen maar onwijs veel zin in. Om 10uur waren we bij het kantoor van de bungeejump. Daar moesten we ons wegen, dingen ondertekenen en wachten op de chauffeur die ons naar de plek van de sprong zou brengen. Eenmaal in het busje werden onze handen toch wel wat klam en dachten we Oh god wat gaan we doen!? Bij de berg aangekomen moesten we naar een kantoortje waar we een tuigje aan moesten doen en weer moesten we ons wegen. Je gewicht bepaalt namelijk welk elastiek ze voor jou moeten gebruiken. Toen iedereen klaar was, gingen we met een soort kabelliftje naar een huisje dat tussen 2 bergen in hing. Dit wiebelde als een gek. In het huisje kregen we dingen om onze benen gebonden en kregen we een korte instructie. Er werd gesprongen op volgorde van gewicht en ze begonnen van zwaar naar lichter. Dit betekende dat ik als laatste moest. Toen ik aan de beurt was, moest ik in een stoel zitten en werd het elastiek aan m'n benen gekoppeld. Ik was nog steeds niet zenuwachtig. Toen Cintha bovenkwam mocht ik als een soort pinguïn naar het platform waar ik van af moest springen. Heel bizar maar nog steeds waren de zenuwen nergens te bekennen. De jongen van de bungee telde af van 3, 2, 1 en toen sprong ik. Toen ik 1 seconde in de lucht was, dacht ik omg Kiek wat ben je aan het doen?? Maar deze gedachte zakte snel weg en ik dacht alleen maar aan hoe ontzettend gaaf dit is. Het is zo een vrij gevoel. De bungee was 134 meter hoog en de vrije val is slechte 8,5 seconden. Na twee keer bouncen moest ik aan een koord trekken zodat ik kwam te zitten. De eerste paar keer lukte dit niet. Hing ik daar ondersteboven met een hoofd dat steeds roder werd. Toen dacht ik oké Kiek nog één keer keihard trekken maar nu met twee handen. En dat werkte :). Even daarna werd ik langzaam omhoog gehesen. Boven moest ik nog even zwaaien naar de camera en werd ik direct geknuffeld door Cintha en Guy. We hadden het alle drie gewoon in 1x gedaan. We waren helemaal hyper. De hele dag liepen we met een grote glimlach rond. We vonden dat dit een feestdag was en hebben heerlijk geluncht met croissantjes en broodjes en in de avond hadden we ook extra lekker gekookt.

De volgende dag ben ik met drie andere naar de midgetgolfbaan gegaan. Er waren 18 holes. Helaas begon het bij nummer 10 te regenen. We hebben het snel afgemaakt en toen heb ik samen met Cintha Expeditie Robinson gekeken. Dat is toch wel iets wat we hier missen haha.

Woensdagochtend is Cintha helaas vertrokken met de bus richting het noorden. Is altijd zo jammer als leuke mensen ontmoet dat je op een gegeven moment afscheid moet nemen. Ik bleef samen met Jorge en Guy achter in de kamer. Samen met Guy heb ik een heel mooie wandeling gemaakt langs het meer en door de botanische tuin van Queenstown. Het had vannacht gesneeuwd dus de bergen waren zo mooi wit. Die avond met de mannen gegeten. Was wel lief want omdat ik het enige meisje ben zijn ze zo zorgzaam en letten ze op me. En dat terwijl ze 2 en 3 jaar jonger zijn haha. Die avond zijn we samen naar de kroeg gegaan en daar kwamen we allemaal bekenden tegen. Na een paar drankjes moest ik van Jorge naar huis want had volgens hem genoeg op en morgen vertrok de bus om 7.30uur. In het hostel aangekomen wilde Jorge nog Skypen en ben ik gaan appen met m'n vriendinnen en Dex. Sorry nog voor de berichtjes meiden. Moest stiekem best lachen toen ik het de volgende ochtend in de bus teruglas. De bus vertrok naar Gunns' Camp. Dit is in het zuidwesten. Een nieuwe busreis betekent ook een nieuwe buschauffeur. Nou wat een vreselijk mens is dit. Ze zag dat een jongen aan het uitchecken was, maar het duurde haar te lang dus wilde ze wegrijden. Dus riepen wij dat ze moest wachten want er kwam nog iemand aan. Bizar toch? Ze wilde ook geen fotostops maken want we waren volgens haar te brak en dan heb je er geen zin in. Ze was de hele tijd heel negatief en vertelde ook geen leuke verhalen. Toen we een tunnel inreden zette ze James Bond muziek op en zij was dan de enige die helemaal stuk ging. Maar genoeg over haar. We zijn tussendoor gestopt in Milford Sound. Hier zijn fjorden. Helaas regende het toen we op de boot zaten en was het best mistig. Hierdoor viel de trip een beetje tegen. Het regent 2 van de 3 dagen in Milford Sound dus het is heel bijzonder als je het wel droog hebt tijdens de cruise. Echter heb ik wel mooie watervallen en zeehonden gezien. Dat maakte de trip toch nog een beetje leuk. Na de boottocht reden we naar ons hostel. Toen we aankwamen dacht ik dit is een grap. Maar toen kwam de eigenaar de bus in om ons te verwelkomen. We sliepen in schuurtjes waar geen verwarming was en het was echt ijs en ijskoud. Je had m'n gezicht moeten zien. Guy zei toen tegen Jorge dat mijn blik een teken is dat een meisje diep teleurgesteld is. Nou en of ik dat was. We kwamen in de keuken en daar was geen koelkast want dat is zonde van de energie. Er werd ons toen ook verteld dat de radiator elke avond om 22uur uitgaat en dat er vanaf dat moment geen warm water, licht en stroom is. Dat is toch ouderwets! Om het een beetje warm te krijgen in de woonkamer werd de open haard voor ons aangedaan. Ik was echt door en door koud. Het regende keihard buiten en er stond een harde koude wind. Om kwart voor 10 lagen we in bed. Dat matras was echt om te huilen. Als ik zeg dat ie vier centimeter dik is, is dat echt niet gelogen. Er waren 2 bedden leeg in onze kamer dus heb ik nog snel voordat het licht uitging een matras van het ene bed nog op mijn andere matras gelegd. We sliepen met veel lagen aan omdat het zo koud was. Je kunt wel begrijpen dat ik de volgende ochtend als een van de eerste in de bus zat haha. Ik stond te popelen om deze verschrikking te verlaten.

We zijn naar Bluff gereden. Dat is het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland. Daar hebben we de boot gepakt naar Steward Island. De boottocht duurde een uur en was een echte belevenis. De zee was heel ruig. De golven waren zo'n zes à zeven meter hoog. Ik had echt de grootste lol en leek volgens Jorge en Guy net een klein meisje die helemaal enthousiast was. De mensen om mij heen waren minder blij want veel mensen werden zeeziek. Op Steward Island heb ik een kleine wandeling gemaakt met Guy, Jorge en Kati (een Fins meisje). Rond 22uur gingen we met wat mensen kiwi spotten. Liepen we daar met ons zaklampje door de bossen. En iedereen was muisstil. Na 2uur zijn we er maar mee gestopt want de beestjes kwamen maar niet tevoorschijn. Beetje jammer.

Vandaag (zaterdag 1 november) regende het heel veel. Uiteindelijk hebben we toch een wandeling gemaakt omdat we graag wat van het eiland wilden zien. Nu zit ik te wachten op de boot die mij weer naar Bluff brengt. Vanaf daar gaat de bus weer terug naar Queenstown.

Het gaat zo snel de tijd hier! Over precies een week vlieg ik al naar Sydney! :)

Liefs!
Kiko